تفاوت توکن با کوین

.

تفاوت بین کوین و توکن چیست؟

یکی از سوالات پر تکرار و پایه ای که در آموزش و دوره های مبتدی همه اساتید یاد داده می شود تفاوت بین کوین و توکن هستش.

در واقع کوین و توکن دو مفهوم جداگانه دارند.

نکته کلیدی:
کوین ها تمام رمز ارزهایی هستند که دارای یک سیستم بلاک چین مستقل باشند.(مثل بیت کوین، اتریوم، ریپل و …)
آلتکوین ها به تمام کوین ها و توکن های غیر از بیت کوین اطلاق می شود.
توکن ها ارزهایی هستند که بلاک چین خودشون رو ندارند اما در سیستم بلاکچین یک کوین زندگی میکنند و چون در یک سیستم بلاک چین دیگر در حال نقل و انتقال هستند بنابراین از فناوری آن نیز استفاده میکنند.(مثل فناوری ERC20 که برای اتریوم هستش)

ورود به بازار کریپتوکارنسی می تواند یک کار پیچیده و هولناک باشد. شاید از بیت کوین شنیده باشید ، اما در مورد هزاران سکه دیگر و پروژه های بلاکچین که در آنجا وجود دارد چی؟

برای به دست آوردن درک بهتر از بازارهای رمزنگاری ، ساده ترین روش طبقه بندی ارزهای رمزپایه به دو دسته مجزا: کوین و توکن است.

کوین چیست؟

کوین به هر ارز رمزنگاری شده ای که دارای یک سیستم بلاکچین مستقل باشد اطلاق می شود ، مانند بیت کوین

این ارزهای رمز نگاری شده از ابتدا به دنبال محقق کردن هدف خاصی هستند و برای همین طراحی می شوند برای مثال بیت کوین به عنوان یک دارایی با ارزش برای جلوگیری از تورم ، پولشویی و نقل و انتقال سریع در برابر سیاست های پولی امروز طراحی شد و از مخفی کاری در سیستم مالی جلوگیری میکند و باعث شفاف سازی در این بحث خواهد شد.

بیت کوین با علامت اختصاری BTC دارای بیشترین نقدینگی در بازار است ؛ با توجه به اینکه بیشترین مقدار پول روی این ارز سرمایه گذاری شده است بالاترین امنیت در صنعت کریپتو کارنسی را نیز در خود دارد.

کوین ها معمولاً از فن آوری های قدیمی سایر ارزهای رمز نگاری الهام میگیرند و آنها را به یک سیستم نوآورانه با فناوری جدید و برای رسیدن به یک هدف خاص تبدیل میکند.

نمونه دیگری از سکه ها اتریوم با علامت اختصاری ETH هستش؛ هدف این کوین نوشتن قراردادهای هوشمند بر بستر برنامه های رایانه ای عمومی ست که بتواند روی یک زنجیره غیر متمرکز(بلاکچین) اجرا شود.

اتریوم به جای اینکه روی داده های مالی تمرکز کند روی داده های نرم افزاری همانند بازی ها و رسانه های اجتماعی تمرکز دارد و آنها را پوشش می دهد.

اتریوم برای ارسال / دریافت ، مدیریت دارایی ها ، پرداخت هزینه های کارمزد و تعامل با برنامه های غیر متمرکز (داپ ها) در شبکه استفاده می شود.

احتمال دارد شما درمورد آلت کوین ها هم شنیده باشید. در اصل ما به همه ارزها به جز بیت کوین، آلت کوین میگوییم.

توکن چیست؟

توکن ها تکه ای از کوین های بزرگ هستند که از بلاک چین آنها استفاده میکنند برای مثال توکن های خانواده اتریوم از قراردادهای هوشمند این شبکه استفاده میکنند و مدیریت این توکن ها بر روی شبکه گسترده تر اتریوم انجام می شود.

به عنوان مثال ، توکن DAI یکی از زیر مجموعه های شبکه اتریوم هست که به منظور دسترسی کاربران به سیستم های اعتباری همانند وام دهی، استقراض و … در بستر بلاکچین اتریوم (ERC-20) عرضه شده که همیشه مبلغی برابر با 1 دلار آمریکا دارد و به عنوان استیبل کوین (Stable coin) عرضه شده است.

این توکن و یا هر توکنی که بر پایه ERC-20 عرضه شده باشد می تواند براحتی با مادر خود یعنی اتریوم رد و بدل شود.

پس در واقع توکن ها در شبکه های بزرگ تر(بلاکچین های بزرگ) برای بهبود شبکه و دنبال کردن هدفی خاص زاده می شوند و تا زمانی که سیستم بلاکچین خود را راه اندازی نکرده باشند از خدمات بلاکچین کوین استفاده میکنند.

لازم است که کوین ها از طریق صرافی های کریپتوکارنسی با یکدیگر رد و بدل شوند زیرا بر روی پروتکل های متفاوتی از یکدیگر ساخته شده اند و ساختار آنها با یکدیگر یکنواخت نیست. در مقابل ، توکن های یک شبکه خاص همانند اتریوم (ERC-20) می توانند بدون حضور صرافی در خود شبکه اتریوم بدلیل یکسان بودن پروتکل و استفاده از یک استاندارد خاص با کمترین کارمزد ممکن مبادله شوند.

نزدیک شدن به بازارهای رمزنگاری یک کار چالش برانگیز است ، اما درک تفاوت اساسی بین انواع مختلف ارزهای رمزنگاری شده می تواند در مدیریت ریسک و تصمیم گیری بهتر در یک اکوسیستم بی ثبات به شما کمک کند.

تفاوت کوین و توکن چیست ؟ تعریف کوین و توکن؟

افراد بسیاری از اصطلاحات ارز رمزنگاری شده استفاده می‌کنند اما معنای دقیق آنها را نمیدانند؛ مخصوصا در مورد کوین و توکن. برخی از مردم از کوین و توکن به جای یکدیگر استفاده می‌کنند که از نظر فنی درست نیست و باهم تفاوت دارند. در این پست تفاوت کوین و توکن را بررسی خواهیم کرد.

تفاوت کوین و توکن چیست؟

کوین چیست؟

پروژه‌های کوین به طور معمول از فناوری‌های گذشته یا سایر ارزهای رمزپایه الهام می‌گیرند و آنها را در یک شبکه نوآورانه با هدف خاص قرار می‌دهند.

نمونه دیگری از کوین، Ethereum’s Ether (ETH) است که یک کوین native از بستر smart contracts و برای ایجاد برنامه‌های رایانه‌ای با کاربردهای عمومی می‌باشد و با بلاکچین غیرمتمرکز اجرا می‌شود. Ethereum به جای تمرکز بر روی داده‌های مالی، بر داده‌های برنامه دلخواه متمرکز است که می‌تواند از بازی‌ها گرفته تا رسانه‌های اجتماعی را پوشش دهد.

کوین(سکه) یا ارزهای رمزپایه اغلب تنها یک عملکرد دارند: استفاده به عنوان روش پرداخت. تمرکز بیت‌کوین و بیشتر کوین‌ها بر روی سرعت، ایمنی و مقرون ‌به‌صرفه ‌بودن پرداخت‌ها می‌باشد، در حالی که در درجه اول ارزش استفاده شده برای مبادله خدمات و کالاها را نشان می‌دهد.

.

عملکرد هر کوین فقط بر روی بلاکچین خاص همان کوین می‌باشد. آنها ابتدا از بلاکچین به دنبال عرضه اولیه سکه (ICO) معرفی می‌شوند که به مردم امکان می‌دهد پول بپردازند تا کوین را برای استفاده در بلاکچین به‌دست آورند.

استفاده از کوین در درجه اول به عنوان روش پرداخت خدمات یا کالاهای موجود در بلاکچین است. در حالی که برخی سکه‌ها مانند Ethereum’s Ether نیز عملکردهای دیگری دارند، عملکرد اصلی کوین، نشان دادن ارزش برای پرداخت می‌باشد و بیت‌کوین نمونه اصلی و قابل تشخیص است.

همچنین ممکن است در مورد Altcoins و سایر اصطلاحات مشابه چیزهایی شنیده باشید که می‌توانید در پست مربوط به اصطلاحات بیت‌کوین مطالعه کنید.

توکن چیست؟

اغلب به توکن‌ها کوین‌های دیجیتال گفته می‌شود که صحیح نیست. یک تفاوت عمده وجود دارد! توکن‌ها در بلاکچین‌های موجود ایجاد می‌شوند. در واقع، به لطف ایجاد و تسهیل قراردادهای هوشمند، متداول‌ترین پلتفرم رمز بلاکچین Ethereum هستند. توکن‌هایی که بر روی پلتفرم Ethereum ساخته می‌شوند به عنوان توکن‌های ERC-20 شناخته می‌شوند.

توکن‌ها گوشه‌ای منحصر به فرد از بازار ارزهای رمزپایه را اشغال می‌کنند، جایی که آنها به عنوان توکن‌های “مفید” در اکوسیستم یک برنامه برای ایجاد انگیزه در رفتار خاص یا پرداخت هزینه کار می‌کنند.

کوین‌ها باید از طریق صرافی‌های رمزنگاری با یکدیگر مبادله شوند زیرا روی پروتکل‌های کد متفاوت و غیراستانداردی ساخته شده‌اند. در مورد توکن‌ها برعکس است؛ توکن‌های موجود در Ethereum (به عنوان مثال، ERC-20) می‌توانند از طریق برنامه‌های داخلی در بین یکدیگر و با حداقل اصطکاک مبادله شوند، زیرا آنها بر اساس پروتکل‌های کد استاندارد ساخته شده‌اند.

از آنجا که توسعه دهنده dApp و توکن نیازی به ایجاد بلاکچین شخصی خود ندارد، باعث صرفه‌جویی در وقت و منابع آنها می‌شود. آنها ضمن بهره‌مندی از امنیت بلاکچین بومی، می‌توانند با کاربرد خود از ویژگی‌های ارز رمزنگاری شده ، استفاده کنند.

توکن‌ها در برنامه‌های غیرمتمرکز (dApps) ایجاد می‌شوند که توسط یک بلاکچین که بر روی قراردادهای هوشمند مانند Ethereum کار می‌کند، میزبانی می‌شوند. با تأمین اعتبار قرارداد هوشمند با کوین بلاکچین، کاربر مقدار مشخصی از توکن را دریافت می‌کند و به کاربر امکان تعامل را با dApp می‌دهد. dApp که در ازای توکن‌های خود، کوین دریافت کرده است، خدمات خود را با سرمایه جدید و بیشتری توسعه می‌دهد. توکن‌ها معمولاً نوعی ارزش را برای استفاده در dApp یا مربوط به dApp نشان می‌دهند که آنها را آزاد کرده و به عنوان وسیله مبادله استفاده می‌شود.

نتیجه‌گیری:

ورود به بازار ارزهای رمزپایه می‌تواند کاری پیچیده و دلهره آور باشد. شاید در مورد بیت‌کوین چیزهای بیشتری شنیده باشید اما در مورد هزاران کوین و پروژه‌های بلاکچین دیگر چه میدانید؟! نزدیک شدن به بازار ارزهای رمزنگاری شده یک کار چالش برانگیز است، اما درک تمایز اساسی بین انواع مختلف ارزهای رمزپایه می‌تواند به شما در مدیریت ریسک و تصمیم‌گیری بهتر کمک کند.

تفاوت بین توکن ها، کوین ها و ارزهای مجازی

در واقع بین همه ی این اصطلاحات ، به صورت عمده و جزئی تفاوت توکن با کوین تفاوت هایی وجود دارد. به عنوان مثال ، هنگامی که JPMorgan Chase کوین جی ام پی JPM خود را منتشر کرد ، آن را به عنوان “کوین دیجیتالی” معرفی کرد ، در حالی که لیبرای (Libra) فیسبوک به عنوان “کریپتوکارنسی” سخت معرفی شد – و به طرز غیر منتظره ای ، این می تواند بخشی از دلیل قانونگذار ها در سراسر جهان برای تمرکز بر روی لیبرا (Libra) باشد.

با این وجود ، در حالی که کوین (JPM) و لیبرا (Libra) از نظر طراحی متفاوت هستند ، در هر دو مورد ، کارشناسان متمرکز سریعاً آن ها را از لیست ” کریپتوکارنسی” ، حذف کردند و آن ها را “پول مجازی” یا “ارزهای دیجیتال” نامیدند – اساساً به این دلیل که توسط شرکت ها اداره می شوند و از این رو متمرکز هستند. متأسفانه ، این چندان ساده نیست : در حالی که عدم تمرکز یک ایدئولوژی اساسی پشت کریپتوکارنسی ها است ، برخی از آن ها حداقل تا یک درجه ی خاص می توانند متمرکز شوند.

بنابراین ، کریپتوکارنسی یک ارز دیجیتالی یا مجازی است (تفاوت های ظریف بین این ها بعدا در مقاله مورد بحث قرار خواهد گرفت) که با کریپتوگرافی قدرتمندی ساخته شده است ، که باعث می شود آن را بسیار امن و تغییر ناپذیر جلوه دهد. بیشتر کریپتوکارنسی ها براساس فناوری بلاکچین (blockchain) ساخته شده اند ، یک لجر توزیع شده که توسط شبکه غیرمتمرکز رایانه ها اجرا می شود. با این حال ، کریپتوکارنسی های بدون بلاکچین (blockchain-free) نیز از نظر فنی امکان پذیر هستند – در واقع ،دیجی کش Digicash ، یکی از اولین روش های پرداخت الکترونیکی رمزنگاری شده است که در اوایل دهه ی ۱۹۹۰ منتشر شد ، که دارای بلاکچین (blockchain) نبود.

برای پیچیده تر کردن موضوع ، زیر شاخه هایی درون کریپتوکارنسی معمولی ، مدرن (مبتنی بر بلاکچین blockchain ) نیز وجود دارد – یعنی NEO یک کوین است ، در حالی که بایننس کوین Binance Coin (BNB) در واقع یک توکن است. همان طور که اکنون می بینید ، در فضای کریپتوکارنسی پیرامون این اصطلاحات ، سردرگمی زیادی وجود دارد ، و در این مقاله سعی شده است تا موضوعات به طور مستقیم توضیح داده شود.

کوین (coin) چیست؟

کوین های دیجیتالی که وابسته به بلاکچین (blockchain) خود هستند.

بیت کوین (BTC) ، مونرو (XMR) و اتر (ETH) همگی نمونه ای از “کوین های کریپتوکارنسی” هستند. آن ها چه وجه اشتراکی با هم دارند؟ همه ی آن ها در لجر های مستقل خود وجود دارند : بیت کوین BTC بر روی بلاکچین (blockchain) اصلی بیت کوین (Bitcoin) کار می کند ، اتریوم ETH در بلاکچین اتریوم Ethereum blockchain استفاده می شود ،مونرو XMR در بلاکچین مونرو Monero blockchain وجود دارد و غیره. همه ی آن ها همچنین ممکن است ارسال ، دریافت یا ماین شوند.

مطابق نام آن ها ، کوین ها دارای ویژگی هایی مشابه پول هستند : آن ها معاوضه پذیر هستند ، قابل تقسیم هستند ، قابل حمل هستند و در عرضه محدود هستند. بنابراین ، به طور معمول ، کوین های کریپتوکارنسی دقیقاً مانند پول نقد فیزیکی مورد استفاده قرار می گیرند : برای پرداخت جهت موارد مختلف (گرچه روند پذیرش خرده فروشی کند بوده است). استثنائات وجود دارد : در حالی که اتر Ether تمام خصوصیات یک کوین را دارد ، فراتر از نقش “پول” خود عمل می کند ، زیرا در بلاکچین اتریوم Ethereum blockchain برای تسهیل معاملات استفاده می شود.

همچنین به اصطلاح آلتکوین ها “altcoin ” نیز جود دارند که این عنوان را به این دلیل به دست آورده اند که شبیه جایگزینی برای بیت کوین (Bitcoin) ، کریپتوکارنسی اصلی هستند. بسیاری از آلتکوین ها یک فورک (fork) بیت کوین (Bitcoin) هستند و با استفاده از پروتکل اوپن سورس بیت کوین (Bitcoin) – مانند لایت کوین Litecoin (LTC) و داج کوین Dogecoin (DOGE) ساخته شده اند ، اما اتریوم ETH و مونرو XMR که در بالا ذکر شده اند نیز علی رغم اینکه در کلکسیون های کاملاً جدید ساخته شده اند ، به عنوان آلتکوین altcoin ها نیز نام برده می شوند. بنابراین ، باید سؤال زیر را در هنگام تعریف آلتکوین در نظ بگیرید : آیا این یک کوین کریپتوکارنسی است که دارای بلاکچین (blockchain) خاص خود است ، اما بیت کوین (Bitcoin) نیست (یعنی ،بلاکچین blockchain اصلی نه)؟ اگر بله ، پس یک آلتکوین altcoin است.

با این تفاسیر ، توکن (token) چیست؟

دارایی های دیجیتالی که می توانند در داخل اکوسیستم یک پروژه ی معین مورد استفاده قرار گیرند.

وجه تمایز اصلی بین توکن ها و کوین ها این است که مدل های قبلی برای کار به پلتفرم بلاکچین (blockchain) دیگری نیاز دارند. اتریوم (Ethereum) رایج ترین پلتفرم ایجاد توکن ها است که بیشتر به دلیل ویژگی قراردادهای هوشمند آن است. توکن های ایجاد شده روی بلاکچین اتریوم blockchain Ethereum معمولاً به عنوان توکن های ERC-20 شناخته می شوند – مانند محبوب ترین استیبل کوین stablecoin صنعت تتر Tether به نام (USDT) . البته پلتفرم های دیگری برای توکن ها ، مانند نئو( NEO) یا ویوز (Waves) نیزوجود دارند.

هدف توکن ها نیز در مقایسه با کوین ها متفاوت است ، اگرچه می توان از آن ها به عنوان ابزار پرداخت نیز استفاده کرد (به اصطلاح “توکن های ارز”).

بسیاری از توکن ها برای استفاده در برنامه های غیرمتمرکز (DApps) و شبکه های آن ها ایجاد شده اند. با این حال ، آن ها “توکن های ابزار” نامیده می شوند. هدف اصلی آن ها این است که به مالک ، امکان دسترسی به عملکرد پروژه را ارائه دهند – مانند بیسیک اتنشن توکن یا (BAT) . BAT یک توکن ERC-20 است (به این معنی که پلتفرم بلاکچین (blockchain) آن اتریوم (Ethereum) است) که برای افزایش و تقویت تبلیغات دیجیتالی ساخته شده است. تبلیغ کنندگان با توکن های بت (BAT) تبلیغات را خریداری می کنند ، که پس از آن بین ناشران و کاربران مرورگر به عنوان پرداخت برای هر دو تبلیغات میزبان و مشاهده ی آن ها توزیع می شود.

علاوه بر این ، “توکن های امنیتی” نیز وجود دارد که در اصل نمایانگر سرمایه گذاری شخص در یک پروژه است. اگرچه آن ها از طریق استارتاپ پشت این پروژه ارزش گذاری می شوند ، اما در آن استارتاپ به صاحب آن مالکیت واقعی نمی دهند. مردم این توکن ها را صرفاً با این ایده که ارزش آن ها در آینده افزایش خواهد یافت – این چیزی است که متأسفانه موجب کل رونق عرضه ی اولیه کوین ICO)) بوده است ، ، وقتی مردم برای خرید توکن های امنیتی به عنوان توکن های ابزار اقدام می کردند . به طور معمول ، اوراق بهادار تحت نظارت دقیق قانونگذاری ، و سیاست های شناخت مشتری KYC)) قرار دارند ، که برای بازار ICO چنین نبود.

در این صورت تفاوت بین ارزهای مجازی و دیجیتالی چیست؟ آیا مترادف هم نیستند؟

خیر ، مورد اول اصطلاح آن بسیار انتزاعی تر است ، در حالی که دیگری کاملاً غیر انتزاعی و ملموس است.

در واقع ،توضیح این بسیار ساده تر از موضوع توکن / کوین است. “ارز دیجیتال” یک اصطلاح کلی است که برای توصیف انواع اشکال پول الکترونیکی – ارز مجازی یا کریپتوکارنسی (خیر ، این ها نیز دقیقاً یکسان نیستند) استفاده می شود . مفهوم ارزهای دیجیتال برای اولین بار در سال ۱۹۸۳ در یک مقاله ی تحقیقاتی توسط دیوید چائوم (David Chaum) معرفی شد ، که بعداً آن را در قالب دیجی کش (Digicash) پیاده سازی کرد.

ویژگی تعریف ارزهای دیجیتال این است که آن ها فقط به صورت دیجیتال یا الکترونیکی وجود دارند و برخلاف صورتحساب واقعی دلار یا سکه نامحسوس هستند. آن ها فقط می توانند از طریق کیف پول الکترونیکی یا شبکه های متصل تعیین شده به صورت آنلاین کسب شوند و هزینه شوند. به طور معمول ، هیچ واسطه ای (هیچ بانکی) وجود ندارد ، به همین دلیل معاملات به صورت آنی انجام می شوند و اندک و بدون هیچ گونه هزینه ای اعمال می شوند. خبر خوب : ارزهای دیجیتال و پول دیجیتال یکسان هستند.

بنابراین: کوین ، توکن ، ارزهای مجازی – همه ی آن ها ارزهای دیجیتالی هستند.

ارزهای مجازی متفاوت هستند ، حتی اگر به صورت دیجیتالی تعریف شوند. همان طور که اولین بار بانک مرکزی اروپا این اصطلاح را در سال ۲۰۱۲ تعریف کرد ، یک ارز مجازی “پول دیجیتالی در یک محیط کنترل نشده است که توسط توسعه دهندگان آن صادر و کنترل می شود و به عنوان یک روش پرداخت در بین اعضای یک جامعه ی مجازی خاص استفاده می شود.” یک نمونه ی اصلی از ارزهای مجازی که مبتنی بر کریپتو نیستند ، پول در بازی های ویدئویی می باشد ، مانند توکن های World of Warcraft ، کارت های نقدی GTA Online یا امتیاز FIFA از بازی محبوب EA Sports . این موارد معمولاً در اکوسیستم بازی مربوطه وجود دارند و برای آنلاک کردن محتوای جایزه مانند موارد جدید و انیمیشن ها استفاده می شوند.

بنابراین ، بر خلاف پول معمولی ، یا حتی ارزهای دیجیتال خاص ، ارزهای مجازی نمی توانند توسط یک بانک مرکزی یا دیگر مقام قانونگذاری بانکی صادر شوند – این امر نوسانات و بی ثباتی آن ها را توضیح می دهد. بنابراین ، کریپتوکارنسی ها کاملاً مجزا از ارزهای مجازی هستند و نباید حداقل با توجه به AP استایل بوک ، با یکدیگر اشتباه گرفته شوند ، در تفاوت توکن با کوین حالی که هر دو در دسته ی “ارزهای دیجیتال” گسترده تر قرار دارند.

آیا این تعاریف جهانی هستند؟

خیر ، با توجه به این که فضا به طور مداوم در حال تحول است.

همان طور که می دانیم کریپتوکارنسی ها فقط ۱۰ سال است که وجود دارند ، در حالی که اکثر سازمان های دولتی فقط سه یا پنج سال پیش شروع به توجه به آن ها کردند ، زمانی که محبوبیت بیت کوین (Bitcoin) به طرز چشمگیری همراه با ارزش آن شروع به افزایش کرد. قابل توجه است كه لیبرای (Libra) فيسبوك به تازگي توجه عمده ديگري را در بين دیده بان های مالي ايجاد كرده است : برخي از كشورها هم اكنون در حال تشكيل نيروهاي وظيفه براي بحث درمورد لیبرا (Libra) و چگونگي قانونگذاری آن ، هستند.

بنابراین ، تعاریف مربوط به کریپتوکارنسی ها در بین حوزه های قضایی متفاوت است : فقط در ایالات متحده ، پنج آژانس قانونگذاری مختلف ، بسته به برداشت آن ها ، ۵ تعریف مختلف از کریپتوکارنسی دارند . بنابراین ، IRS کریپتوکارنسی ها و بیشتر ارزهای مجازی دیگر را به عنوان دارایی می بیند ، کمیسیون بورس و اوراق بهادار فکر می کند آن ها اوراق بهادار را عرضه می کنند ، در حالی که شبکه ی اجرای جرایم مالی فکر می کند کریپتوکارنسی ها پول هستند. علاوه بر این ، چارچوب قانونگذاری ژاپن برای کریپتوکارنسی ها – قانون خدمات پرداخت – “ارز دیجیتال” را به عنوان یک ارزش ملکی تعریف می کند ، و رئیس بانک مرکزی روسیه زمانی بیت کوین (Bitcoin) را “جانشین ارز” می نامید.

علاوه بر این ، با توجه به این که این فضا با سرعت فوق العاده ای در حال تحول است – و این که قانونگذار ها اکثراً از این قافله عقب مانده اند – عادلانه است که فرض کنیم شرایط جدید برای ارزهای دیجیتال ممکن است در آینده ایجاد شود ، که این امر، به روز بودن در خصوص موارد فعلی را از اهمیت ویژه ای برخوردار می کند.

توکن ارز دیجیتال چیست؟ – تفاوت کوین و توکن به زبان ساده

دنیای ارزهای دیجتال پر از اصطلاحات ریز و درشتیه که آشنایی با اونها برای فعالیت بهتر و موثر‌تر توی این فضا، ضروریه! کوین و توکن، از جمله کلمه‌هایی هستن که ممکنه بارها اسمشون به گوشتون خورد باشه! اما ندونید که دقیقا تفاوت توکن با کوین منظور از کوین یا توکن چیه؟! این دوتا چه تفاوت‌هایی با هم دارن و خرید کدوم سود بیشتری داره؟!

در حقیقت کوین و توکن، دو نوع متفاوت از ارزهای دیجیتال یا همون رمزارزها هستن. قبل از اینکه بخوایم دقیق‌تر درمورد این دوتا اصطلاح صحبت کنیم؛ بهتره اول خیلی خلاصه بگیم که اصلا رمزارز یعنی چی!

رمزارز یه نوع پول دیجیتالیه که هیچ ما به ازای فیزیکی نداره و معاملات اون به صورت سایبری و آنلاین انجام میشه. امنیت این مدل معاملات از طریق فناوری رمزنگاری تامین میشه و اطلاعات و فرآیندهای مربوط به خرید و فروش اونها، توسط تکنولوژی بلاک‌چین و به صورت غیر‌متمرکز مدیریت میشه.

حالا بریم تا با این دو دسته معروف از رمزارزها و انواعشون، بیشتر آشنا بشیم:

کوین (coin) چیست؟

کوین‌ها رمزارزهایی هستن که بر اساس هدف خاصی طراحی شدن! و به صورت تخصصی یک بلاک‌چین مستقل و تفاوت توکن با کوین گسترده برای خودشون دارن. بیشتر اوقات، از کوین‌ها به عنوان یک واسطه و ارز دیجیتال؛ برای خرید و فروش، سرمایه‌گذاری و به طور کلی انجام معاملات دیجیتالی استفاده میشه.

بیت کوین جزو اولین و قدرتمندترین کوین‌هایه که به عنوان یک وسیله حفظ ارزش، محبوبیت زیادی پیدا کرده. از زمان ظهور بیت کوین تا به الان، این کوین شگفت انگیز، همواره پیشگام بازار ارزهای دیجیتاله! البته امروزه میبینیم که بلاک‌چین‌های بزرگ و قدرتمندی طراحی شدن! و کوین مخصوص به خودشون رو منتشر و از اون پشتیبانی میکنن! از جمله اونها میتونیم به اتریوم، لایت‌کوین یا چین‌لینک اشاره کنیم…

رشد این گروه از کوین‌های نو‌ظهور؛ باعث شد تا دسته‌بندی جدیدی توی دنیای ارزهای دیجیتال شکل بگیره و اصطلاحی با عنوان آلت کوین رو به وجود بیاره!

آلت کوین (altcoin) چیست؟

خیلی ساده بخوایم بگیم هر کوینی به غیر از بیت کوین، آلت کوین به حساب میاد.

ملاک این دسته‌بندی بیشتر بر این اساسه که بیت کوین اصلی‌ترین رمزارز بازاره و تغییرات قیمتی اون، تاثیر زیادی روی سایر کوین‌های فعال در بازار میزاره.

توکن (token) چیست؟

توکن‌ها رمزارزهایی هستن که بلاک‌چین اختصاصی ندارن و به کمک قرارداهای هوشمند میتونن روی بلاک‌چین‌‌های از قبل ساخته شده، طراحی و اجرا بشن. هدف اصلی از طراحی اونها راحت کردن فرآیند عضویت، استفاده از خدمات و همچینین انجام مبادلات، داخل اکوسیستم یک بلاک‌چینه.

البته به مرور زمان و با بیشتر شدن اطلاعات و تجربه‌ها در رابطه با فناوری بلاک‌چین و موارد استفاده از اون، توکن‌ها با کاربردهای متنوعی، در پروژه‌های متفاوتی طراحی میشن و مورد استفاده قرار میگیرن.

با راه‌اندازی پروژه‌های جدید، جنبه‌های ناشناخته‌‍ای از عملکرد توکن‌ها کشف میشه!

در ادامه، انواع مختلف توکن‌های ارز دیجیتال رو با هم بررسی میکنیم.

کوین و توکن هر دو میتونن نوعی واسطه برای پرداخت‌های دیجیتالی و یا وسیله‌ای برای حفظ ارزش باشن!

انواع توکن‌های ارز دیجیتال

توکن‌های نرم افزاری

توکن‌های نرم افزاری طراحی میشن تا با استفاده از زیر ساخت‌های بلاک‌چین، زمینه اجرای برنامه‌های غیرمتمرکز رو فراهم کنن و ارائه خدمات و مدیریت در پروژه‌های غیرمتمرکز رو راحت‌تر میکنن.

توکن‌های امنیتی

این توکن‌ها در نتیجه نگرانی‌سیستم‌های مالی متمرکز به وجود اومدن و در دنیای فیزیکی، توسط دارایی‌هایی مثل اوراق بهادار پشتیبانی میشن و ارزش اونها با ارزش سرمایه ‌پشتیبانشون برابری میکنه. این مدل توکن‌، نشون‌دهنده مالکیت اشخاصه، که به صورت دیجیتالی ارائه میشه!

توکن‌های معاملاتی

کارکرد اصلی این دسته؛ خرید و فروش کالا و خدمات و راحتی انجام معاملات دیجیتالیه! و میشه گفت که کارکرد مشابهی با بیشتر کوین‌‌های ارز دیجیتال موجود در بازار دارن.

توکن‌های کمکی

گاهی برای مشارکت در پروژه‌های غیرمتمرکز و دسترسی به خدمات یک بلاک‌چین؛ نیاز به خرید یک نوع حق عضویت داریم و این پرداخت باید به وسیله توکن‌های خاص اون شبکه، که به این منظور طراحی شدن، صورت بگیره!

توکن‌های دولتی

از این مدل توکن‌ها برای غیرمتمرکز سازی برخی فعالیت‌های دولتی، مثل سیستم‌های رای‌گیری استفاده میشه.

سرمایه‌گذاری روی توکن ارز دیجیتال – تفاوت کوین و توکن

همونطوری که گفته شد هم توکن‌ها و هم کوین‌ها میتونن به عنوان یک نوع دارایی دیجیتال مورد معامله قرار بگیرن. سوال خیلی از تریدرهای تازه‌وارد اینکه سرمایه‌گذاری روی کدوم یک از این دسته‌ها به صرفه‌تره؟!

به طور کلی میشه گفت که سرمایه‌گذاری روی کوین‌های با سابقه‌ای مثل بیت‌کوین و اتریوم ریسک کمتر و در بلند مدت، سود‌ دهی قابل‌توجهی داره! اما در عین حال نمیشه گفت که توکن‌های متعددی که هر روزه وارد بازار میشن، پتانسیل رشد و سودآوری ندارن! اما برای سرمایه‌گذاری روی اونها باید خیلی دقیق و با حوصله تحقیق کرد و از معتبر بودن پروژه پشتیبان اونها مطمئن شد و بعد اقدام به خرید کرد.

خلاصه که…

تفاوت اصلی بین کوین و توکن در اینکه؛ کوین‌ها، بلاک‌چین مستقل خودشون رو دارن! اما توکن‌ها، روی بلاک‌چین‌های میزبان طراحی و اجرا میشن!

تفاوت های توکن وکوین

توکن؛کوین وآلت کوین واژه هایی که در کریپتوکارنسی بسیار شنیده می شود.در این مقاله از قسمت مقالات مهران بیت به تفاوت این واژگان می پردازیم.

کلیت کوین؛آلت کوین؛توکن

– کوین هر ارز رمزنگاری شده ای است که دارای بلاکچین مستقل مستقل (بیت کوین ، اتریوم ، XRP ، …) باشد

– آلت کوین به عنوان سکه ای در نظر گرفته می شود که بیت کوین نباشد.

– توکن ها ارزهای رمزنگاری شده ای هستند که بلاکچین اختصاصی خود را ندارند اما در بلاک چین دیگری زندگی می کنند. همانطور که آنها در زنجیره بلوکی دیگری زندگی می کنند ، از فناوری آن بهره مند می شوند. (نشانه های ERC-20)

کوین یک ارز دیجیتالی است که با استفاده از تغییرات کد اصلی Bitcoin و تکنیک های رمزگذاری ایجاد می شود. بیت کوین ، Ethereum یا Ether ، Ripple ، Litecoin و … نمونه های خوبی از کوین هستند. ما کوینها را “ارزهای رمزپایه” ، “رمزنگاری” و “سکه های جایگزین” یا “altcoins” می نامیم. صحبت از آلت کوین است. تنها سکه ای که نمی توان آن را “آلت کوین” نامید ، بیت کوین است .اولین ارز رمزنگاری شده یا سکه . از آنجایی که همه سکه های دیگر از بیت کوین به این شکل گرفته می شوند ، آنها “آلت کوین” نامیده می شوند. بنابراین ، آلت کوین به سادگی به سایر سکه های جایگزین بیت کوین تلقی می شود.

مشخصه های اصلی کوین

• قابل‌تعویض‌اند
• قابل‌تقسیم‌اند
• قابل‌پذیرش‌اند
• قابل‌انتقال‌اند
• ماندگار هستند
• عرضه محدودی دارند
• به بلاک چین باز عمومی متصل‌اند: به هرکسی این امکان داده می‌شود که به شبکه بپیوندد و در آن شرکت کند.
• قابلیت ارسال، دریافت و استخراج دارند.
• برای انتقال پول (می‌توانید با استفاده از کوین‌ها، ارزشی را دریافت و ارسال کنید)
• به عنوان یک ذخیره کننده ارزش (می‌توان آن‌ها را ذخیره و بعداً با کالا یا ارزی دیگر مبادله کرد)
• یک نوع “واحد” محسوب می‌شود (می‌توانید کالاها یا خدمات را براساس آن‌ها قیمت‌گذاری کنید)

توکن دارایی دیجیتالی است که می‌تواند به عنوان یک روش پرداخت (در یک پروژه خاص)، عملکردهایی مشابه با کوین‌ها را انجام دهد، اما تفاوت کوین و توکن اصلی در این است که کوین، این حق را نیز به دارنده می‌دهد که در شبکه مشارکت نماید. توکن‌ها معمولاً بر روی پلتفرم یک بلاک ‌چین دیگر ایجاد می‌شوند. توکن‌ها ممکن است بیانگر سهم یک شرکت باشند، برای کاربرد در یک اپلیکیشن یا پروژه‌ای خاص استفاده شوند و یا به عنوان دارایی‌های دیجیتال عمل کنند. به عنوان مثال، “بلیط یک کنسرت” یک توکن است که شما در یک‌زمان خاص و یک مکان خاص از آن استفاده می‌کنید. شما نمی‌توانید به رستوران بروید و صورتحساب خود را با بلیط کنسرت پرداخت کنید، این بلیط فقط در سالن کنسرت ارزش دارد. توکن‌های دیجیتالی مشابه هستند و از آن‌ها فقط در یک پروژه خاص استفاده می‌شود. ایجاد یک توکن آسان‌تر از ایجاد یک کوین است، چراکه نیازی به ایجاد کد جدید و یا تغییر کد موجود ندارد و شما فقط باید از یک الگوی استاندارد از پلتفرم‌هایی مانند Ethereum استفاده کنید که مبتنی بر بلاک چین است و به هر شخصی این امکان را می‌دهد تا در طی چند مرحله توکن ایجاد کند. Ethereum اولین پلتفرمی بود که روند ایجاد توکن را ساده‌تر کرد.

انواع توکن

این نوع از توکن‌ها بیانگر یک دارایی مانند مشارکت در منابع فیزیکی، شرکت‌ها، جریان‌های درآمدی و یا حق دریافت سود سهام است به لحاظ عملکرد، این توکن‌ها شبیه به سهام، اوراق ‌قرضه یا مشتقات هستند.

این دسته از توکن‌ها، دسترسی به کالاها و خدمات یک پروژه خاص را فراهم می‌کند. همچنین می‌توان از آن‌ها به عنوان نوعی تخفیف یا دسترسی ویژه به کالا و خدمات یک پروژه استفاده کرد.

• توکن‌های پرداختی (کریپتوکارنسی‌ها)

معمولاً توکن‌های این دسته، هیچ کارکرد یا ارتباطی با پروژه‌های توسعه‌ای دیگر ندارند. در حالت کلی، هدف کریپتوکارنسی‌ها ذخیره ی ارزشی است (مانند پول نقد و طلا) که از طریق آن امکان خرید، فروش و سایر تراکنش‌های مالی فراهم می‌شود. این ارزها قصد دارند تا کارکردی مانند دلار ویورو داشته باشند، با این تفاوت که تحت حمایت دولت و یا هیچ نهاد دیگری نباشند.